دانلود تحقیق با موضوع سرمشق و جامعه شناسی،
در قالب word و در 20 صفحه، قابل ویرایش.
مقدمه تحقیق:
پارادايم (paradigm) از جديدترين مفاهيمى است كه وارد حوزه علوم و جامعه شناسى شده است. اين مفهوم با نام فيلسوف و مورخ علم، تامس كهن (T.s.kuhn)، مقارن است و اولين بار توسط وى در كتاب معروف او، ساختار انقلاب هاى علمى (The structure of scientific Revolutions)، به كار گرفته شده است.
هدف كهن در اين كتاب، اثبات اين نظريه است كه علىرغم تصور موجود درباره اين كه پيشرفت علوم از راه تراكم و انباشت صورت مى گيرد، رشد و توسعه علوم از راه انقلاب (Revolution) به وجود مى آيد و در جريان انقلاب هاى علمى، پارادايم هاى جديد جاى پارادايم هاى سابق را مى گيرند.
در زبان فارسى، براى مفهوم پارادايم معادل هاى متعددى برگزيده اند، مانند نمونه، الگوى نظرى، سرمشق، نمونه فرد اعلى و امثال آن كه اين امر حاكى از نوعى ابهام و پيچيدگى در اين مفهوم است. كهن، كه واضع اين مفهوم است، به پيچيده بودن و ابهام آن اذعان دارد. وى در چاپ دوم كتابش، كه موجب واكنش هاى انتقادى فراوانى در ميان انديشمندان شد، در پى نوشتى كه بر آن افزود، ضمن تلاش براى پاسخگويى به انتقادات، چنين مى گويد: «يك خواننده همفكر، كه با من در اين باره- كه سرمشق (پارادايم) عناصر فلسفى اين كتاب را معرفى مى كند- شريك است،
يك فهرست تحليلى جزئى فراهم آورده و چنين نتيجه گرفته بود كه اين اصطلاح، دست كم، از 22 راه در اين كتاب به كار رفته است.» (1) البته كهن بر اين باور است كه برداشتهاى متفاوت از مفهوم پارادايم نتيجه ناسازگارىهاى برخاسته از روش نويسندگى است و به آسانى، مى توان آنها را حذف كرد، ولى در عين حال، به ابهام اين مفهوم اعتراف دارد.
تعريف سرمشق:
همان گونه كه در مقدمه اشاره شد، به دليل نوعى ابهام در اين مفهوم، ارائه تعريفى جامع و مانع از سرمشق مشكل مى نمايد. لذا، بسيارى از كسانى كه درباره اين مفهوم سخن گفته اند، بدون ارائه تعريف، در مقام توضيح آن برآمده اند. ما ابتدا برخى از اين تعاريف را مرور و سپس سعى خواهيم كرد تا تصويرى كلى از اين مفهوم نشان دهيم.
كهن مى گويد: «يك سرمشق (پارادايم) چيزى است كه اعضاى يك جامعه علمى در آن با يكديگر اشتراك دارند و بعكس، يك جامعه عملى از كسانى تشكيل يافته است كه در يك سرمشق (پارادايم) با يكديگر شريك اند. همه دورها باطل و خبيث نيست، ولى اين يكى منبع دشوارى هاى واقعى است. جامعه هاى علمى مى توانند و بايد بدون توسل به نمونه ها، جدا شوند و اين نمونه ها پس از آن، با تحقيق و موشكافى در رفتار اعضاى يك جامعه اكتشاف مى شود.» …
